Μια έκπληξη έκανε ο Λευτέρης Πανταζής στους ακόλουθους της διάσημης σελίδας του Facebook, “Thank you next”, όπου ο κόσμος μοιράζεται κάποιες εμπειρίες από ερωτική απόρριψη.

Ο λαϊκός τραγουδιστής, περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο τη γνωριμία του με ένα πρόσωπο που φαίνεται ότι τελικά τον σημάδεψε, αλλά και τον ενέπνευσε στη συνέχεια για να γράψει μερικά από τα μεγαλύτερα σουξέ της καριέρας του.

Πρόκειται για μία από τις συναδέλφους με τις οποίες είχε συνεργαστεί, όπως έγραψε, στο παρελθόν και η οποία τον απέρριψε, γεγονός που αποτυπώθηκε στη μνήμη και στους στίχους του.

“Καλησπέρα σας, θα σας διηγηθώ μία ιστορία μου.

Είναι περίοδος 80’-90’ και είμαι σε ένα σχήμα πολύ πετυχημένο. Με δύο πολύ μεγάλους καλλιτέχνες, έναν άντρα και μία κυρία, με την οποία αυτή κυρία είχαμε και δεσμό, παρ’ όλη τη συνεργασία μας. Όταν τελείωσε λοιπόν η σεζόν, εκείνη δεν με ακολούθησε σε μία νέα συνεργασία που ετοίμασα, αλλά προτίμησε να μείνει στο προηγούμενο μαγαζί. Την περίοδο αυτή μέναμε μαζί σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο στη Γλυφάδα, στο οποίο έμεναν πάρα πολλοί καλλιτέχνες, αθλητές και άνθρωποι της τέχνης.

Ξεκίνα η σεζόν. Το σχήμα που έχουμε φτιάξει πηγαίνει πολύ καλά, όμως της κυρίας -της σχέσης μου δηλαδή- δεν πήγαινε και τόσο καλά. Έτσι, ίσως ανταγωνιστικά, ίσως από ζήλεια, αποφασίζει να μου ρίξει ΤΥΝ και να έρχεται εκεί που μέναμε μαζί και κάναμε παρέα με τους άλλους καλλιτέχνες, με ένα νέο φλερτ. Εκεί λοιπόν πιάνω μια μέρα το παλικάρι και του λέω “αν την αγαπάς, μην έρχεστε εδώ, γιατί εδώ μέναμε μαζί τρία χρόνια”.

Τρελάθηκα, πόνεσα και έχασα και πάρα πολλά κιλά από τη στεναχώρια, με αποκορύφωμα να γράψω ένα τραγούδι. Και αυτό το τραγούδι είναι αυτή η αληθινή ιστορία. Αυτό που βίωνα, και λέει: “Άραγε τι σου ‘λειψε κοντά μου και πήγες σε έναν άλλο να το βρεις, πες μου τι σου στέρησε η καρδιά μου και έφτασες αντίο να μου πεις. Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει, δεν πειράζει, κοντά του να είσαι ευτυχισμένη αυτό με νοιάζει…”

Άραγε ήταν ευτυχισμένη; Δεν το ξέρω. Παρόλο που πέρασαν τα χρόνια, η αγάπη υπάρχει, συνεργασίες υπάρχουν, εκτίμηση υπάρχει και τίποτα δεν τα διαγράφει αυτά.

Και γι’ αυτό ήρθαν μετά και κάποια άλλα τραγούδια ζωής που λένε: “Είναι αστείο εμείς οι δύο να μη μιλιόμαστε…”

Μετά πάνω στο θυμό είπα: “Να πεθάνουν οι γυναίκες, να πεθάνουνε, μα κι αν λείψουνε στ’ αλήθεια τι θα κάνουμε…”

Αλλά μετά είπα: “Το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου για μένα είσαι εσύ…”

Άρα λοιπόν, ηθικό δίδαγμα: Χωρίς αυτές δεν μπορούμε να ζήσουμε είναι το άλλο μας μισό!!! Η ζωή συνεχίζεται, η αγάπη μένει, σας αγαπώ!!!

…κι αυτήν ακόμη την αγαπώ!”.

Πηγή