“Οριακό σημείο”. Δυο λέξεις που κατορθώνουν ν’ αποδώσουν τη σύγχρονη πραγματικότητα σε κάθε της διάσταση. Δυο λέξεις που κρύβουν μέσα τους την αγωνία, την πτώση, τον κίνδυνο, τις εύθραυστες ισορροπίες, την κρισιμότητα των καταστάσεων. Και στην κόψη του ξυραφιού, δυο γυναίκες που συναντιούνται για να πυροδοτήσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις η μια στη ζωή της άλλης, με σκοπό να φτάσουν στο σημείο μηδέν και να λυτρωθούν. 

Μια μοναχική γυναίκα, βουτάει χωρίς ανάσα στην άβυσσο των αρρωστημένων ορέξεων, ελπίζοντας να καταφέρει να βγει στην επιφάνεια ζωντανή, για να ζήσει το όνειρό της έτσι όπως ακριβώς το έχει σμιλεύσει τόσα χρόνια μέσα της. Σ’ αυτό το ταξίδι, θα εμφανιστεί απρόσμενα μια νεαρή συνοδοιπόρος, η οποία της δίνει το χέρι και κερδίζει ψίχουλα απ’ την εμπιστοσύνη της. Κανείς όμως δεν είναι αυτό που φαίνεται, και ο αγώνας για επιβίωση θα τις αναγκάσει να ξεπεράσουν φόβους, σκέψεις, όρια και να ορμήσουν σαν λύκαινες στην πραγμάτωση των μύχιων επιθυμιών τους.

Η αφήγηση σε δεύτερο ενικό πρόσωπο με αφόπλισε και κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον μου. Η γραφή του συγγραφέα Φώντα Ξενιού είναι σκληρή, δεικτική, καυστική, με μια κρυμμένη ένταση σε κάθε κεφάλαιο, η οποία δημιουργεί τις συνθήκες για ν’ αναδειχθεί η αλληγορία του κειμένου. Δεν στρογγυλεύει τις γωνίες, αντίθετα ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες του, αφήνοντας να διαφανούν τα πιο άγρια ένστικτά τους, να εκτεθούν ανεπανόρθωτα, να βιώσουν την υπέρτατη προδοσία, να κοιτάξουν το θάνατο στα μάτια. Οι περιγραφές κατορθώνουν ν’ αποτυπώσουν με πειστικότητα τα γεγονότα και να παρασύρουν τον αναγνώστη στα σκοτεινά μονοπάτια που ακολουθεί χωρίς φόβο η κεντρική ηρωίδα. Τα κομμάτια της ζωής της αλλά και τα κρυμμένα της μυστικά έρχονται στο φως με φειδώ, και αυτό το στοιχείο διατηρεί την αγωνία στα ύψη.

 

Οι ανατροπές πολλές και η αίσθηση του επικείμενου οδυνηρού τέλους, δεν σ’ αφήνει να πάρεις ανάσα. Ομολογώ ότι υπήρξαν στιγμές που αισθάνθηκα άβολα με τις λεπτομέρειες κατά την εξιστόρηση κάποιων στιγμών ανάμεσα στα ζευγάρια, αν και κατανοώ πως ο στόχος ήταν η στυγνή απεικόνιση της απαξίωσης της γυναικείας υπόστασης και της χυδαιότητας που προέρχεται από τις ανώμαλες ορέξεις των ανδρών της ιστορίας. Η πλοκή είναι σφιχτοδεμένη. Η εναλλαγή των σκηνών είναι γρήγορη, με δυνατούς και κοφτούς διαλόγους, που αφήνουν στο πέρασμά τους αναπάντητα ερωτήματα. Ερωτήματα που αφήνουν το περιθώριο στον αναγνώστη να εικάσει πολλά.

 

Ο πόνος, η παραίτηση απ’ τη ζωή και η ελπίδα ενώνουν τις δυνάμεις τους και προσδοκούν να διαφύγουν από το σκοτεινό παρελθόν και να κοιτάξουν κατάματα τον ήλιο…

 

ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ