Ήρθε από την Πορτογαλία στα 18 του, ψάχνοντας τη Γη της Επαγγελίας.

Για τριάμισι χρόνια κήρυττε στα γήπεδα της Ελλάδας την αλεγρία –τη χαρά τού να παίζει κανείς ποδόσφαιρο–, μέχρι που ο ΠΑΟΚ αναγκάστηκε να τον πουλήσει λόγω οικονομικών προβλημάτων.

Είπαμε, φτωχομάνα… Μαζί με την ευρωστία που έφερε στον σύλλογο η έλευση του Ιβάν Σαββίδη, ήρθε και η λαϊκή απαίτηση να επιστρέψει στην ομάδα το «θείο βρέφος», που είχε γίνει άντρας πλέον, πρωταθλητής Ευρώπης με την Πορτογαλία και πατέρας. Την τελευταία ημέρα των μεταγραφών, το καλοκαίρι του 2017, ο ιδιοκτήτης της ομάδας έκανε τη χάρη στους οπαδούς έπειτα από ένα διαπραγματευτικό θρίλερ. Η συνέχεια γνωστή…

Μακεδονία Παλλάς, Σάββατο 20 Απριλίου 2018, 20.45. Η ομάδα έχει τελειώσει μόλις το δείπνο και στο λόμπι εμφανίζεται ο ύψους 1,72μ. André Vieirinha με μια πατερίτσα. Βλέμματα θαυμασμού και στενοχώριας ακολουθούν τον αργό και ασύμμετρο βηματισμό του. Ο τραυματισμός λίγο πριν από τη μαθηματική κατάκτηση του Πρωταθλήματος θα τον κρατήσει εκτός γηπέδων για έξι μήνες. Ο διευθυντής του People Γιώργος Πράτανος περιγράφει τη συνάντησή του με τον André Vieirinha στο People.

Καθόμαστε στον καναπέ και προσπαθώ να μετακινήσω το τραπεζάκι για να μη χτυπήσει. «Μη σε νοιάζει, είναι διαλυμένο το γόνατο, δεν μπορεί να γίνει χειρότερα» μου λέει χαμογελώντας πικρά. Ξεκινάμε τη συνέντευξη, αλλά μετά από δέκα λεπτά καταλαβαίνουμε πως δεν είναι το κατάλληλο περιβάλλον, αφού σε αυτό το διάστημα βγήκε δώδεκα φωτογραφίες με παρέες που είχαν σχηματίσει ουρά για ένα κλικ «με τον παικταρά», όπως έλεγαν. Ανεβήκαμε στο δωμάτιό του και για την επόμενη μιάμιση ώρα τον σφυροκόπησα. Ή έτσι νόμιζα, αφού ο André Vieirinha δεν είχε πρόβλημα να απαντήσει και στις πιο προσωπικές ερωτήσεις.

Πώς αισθάνεσαι;

Από μια πλευρά πολύ καλά, από την άλλη στενοχωρημένος. Έτσι είναι όμως το ποδόσφαιρο, η δουλειά μας, η ζωή. Πάνω από όλα, βέβαια, νιώθω μεγάλη χαρά.

Δεν είναι τρελή αυτή η εναλλαγή συναισθημάτων, μετά από 34 χρόνια ο ΠΑΟΚ να παίρνει ξανά Πρωτάθλημα, εσύ να έχεις παίξει καταλυτικό ρόλο σε αυτή την πορεία και από την άλλη να είσαι τραυματίας;

Εδώ, στην Ελλάδα, λέτε «Φτάνεις στην πηγή, αλλά δεν πίνεις νερό». Κάπως έτσι νιώθω… Από την άλλη πλευρά, η αγάπη που μου έδειξε ο κόσμος, οι συμπαίκτες μου, τα μηνύματα που μου έχουν στείλει ποδοσφαιριστές αντίπαλων ομάδων, όλα μου δίνουν δύναμη να ξεπεράσω τον τραυματισμό. Έχω περάσει ήδη ανάλογο τραυματισμό το 2013. Δεν σου κρύβω πως οι πρώτες ημέρες ήταν δύσκολες. Δύο ολόκληρες σεζόν να παλεύεις για ένα Πρωτάθλημα που αξίζει ο σύλλογος και δεν μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς.

Αμέσως μετά τον τραυματισμό σου, όταν κάθισες στον πάγκο, υπήρχε ένα πλάνο να έχεις ένα απλανές, κενό βλέμμα. Τι σκεφτόσουν εκείνες τις στιγμές;

Είναι το κενό του εξαμήνου που θα πρέπει να λείψω. Ένιωσα κάτι ανάλογο με όσα αισθάνθηκα στον πρώτο μου τραυματισμό, το 2013. Οπότε, βαθιά μέσα μου ήθελα να πιστεύω πως δεν είναι τόσο σοβαρός ο τραυματισμός μου.

Τι μηνύματα σου έστειλαν οι ποδοσφαιριστές άλλων ομάδων;

Δεν θέλω να αναφέρω κάποιον ποδοσφαιριστή συγκεκριμένα, αλλά μου έστειλαν και κάποιοι που δεν το περίμενα. Θέλω να τους ευχαριστήσω, γιατί αυτό μου δίνει δύναμη. Μου δείχνει πως αυτό που έχω χτίσει όλα τα χρόνια της καριέρας μου είναι επιτυχημένο. Αυτός ήταν ο στόχος μου ως ποδοσφαιριστή και ως αθλητή. Να μπορώ να βγω από τα γήπεδα της προπόνησης και του αγώνα με το κεφάλι ψηλά, γνωρίζοντας πως τα έχω δώσει όλα, πως σεβάστηκα τον αντίπαλο και τους οπαδούς του, οπότε αυτό με κάνει να νιώθω καλά.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People που κυκλοφορεί αυτό το Σάββατο με το Έθνος.