Το βασικό του ελάττωμα στη ζωή ήταν η αγάπη του για την χαρτοπαιξία και τον τζόγο, τις ουσίες και το αλκοόλ, αλλά κατάφερε να τα απομακρύνει από τη ζωή του πριν τον καταστρέψουν εντελώς. \r\n\r\nΟ λαϊκός τραγουδιστής Γιώργος Μαργαρίτης μίλησε με περίσσεια ειλικρίνεια για τα πάθη του σε συνέντευξή του στη  Real.\r\nΠολεμήσατε με αποτελεσματικότητα και τις εξαρτήσεις σας απ’οσο ξέρω.\r\n\r\nΜιλάς για πράγματα με τα οποία έμπλεξα στη ζωή μου; Για το χασίσι και το αλκοόλ; Πέρασα κι εγώ από εκεί. Εμπειρίες ήταν αυτές και βρήκα τη δύναμη και τα πέταξα όλα μακριά μου. Το χασίσι δεν είναι κάτι καταστροφικό, αλλά από εκεί ξεκινάς και καταλήγεις στα σκληρότερα.\r\n\r\nΕσείς καταλήξατε στα σκληρότερα;\r\n\r\nΌχι. Αλλά η παγίδα μου ήταν το αλκοόλ. Το ποτό δεν το αποφεύγαμε εύκολα. Πέρασα 40 χρόνια που έπινα καθημερινά. Έπινα πολύ. Ένα μπουκάλι ουίσκι της ημέρα, χωρίς νερό, σόδα  ή παγάκια. Σκέτο.\r\n\r\nΣε ποια λάθη των ανθρώπων δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκια;\r\n\r\nΚοίταξε… Δε μπορώ να εντοπίσω ποια είναι τα λάθη. Υπάρχουν ανθρώπινες καρδιές που δεν έχουν δύναμη. Καρδιές αδύναμες, και δεν μπορούνε να κάνουνε κράτει. Δεν μπορούν να προφυλάξουνε κάποια πράγματα. Ούτε καν την ίδια τους την υγεία και την ισορροπία.\r\n\r\nΕσείς υπήρξατε καρδιά αδύναμη;\r\n\r\nΕπί 20 χρόνια έπαιζα χαρτιά, μπαρμπούτι, ό,τι έβρισκα. Στις λέσχες, στο καζίνο, παντού… Στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, εκείνα τα χρόνια από το πρώτο νεκροταφείο και κάτω, είχα μερικές κρυψώνες. Δυο – τρεις μεγάλες πέτρες, κάτω από τις οποίες έκρυβα λεφτά για να τα έχω καβάτζα σε περίπτωση που τα έχανα όλα στις ζαριές. Η Βουλιαγμένης τότε, ήταν γεμάτη λέσχες και χωράφια – δεν ήταν όπως είναι τώρα. Είχα τρεις πέτρες – κρυψώνες όπου έκρυβα τα κέρδη μου όταν ερχόταν η καλή ζαριά, για να τα έχω στις γκίνιες μου.