Τα πονήματα που σχετίζονται με το Βυζάντιο με μαγνητίζουν πάντα και ενθουσιάζομαι όταν ανακαλύπτω ιστορικά βιβλία με λιτή αφήγηση. “Οι γυναίκες του αυτοκράτορα” πραγματεύονται ένα ιδιαίτερο θέμα για εκείνη την εποχή, ένα σκάνδαλο που διατάραξε τις ισορροπίες της Αυτοκρατορίας και ξεσήκωσε θύελλα έντονων αντιδράσεων. Ο Πάολο Τσεζαρέτι, έχοντας φέρει εις πέρας μια βαθιά και εμπεριστατωμένη έρευνα βασισμένη σε συγγράμματα και πηγές, αποτυπώνει με σαφήνεια και με λόγο κατανοητό, την ιστορία ζωής του Αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού, και παρουσιάζει όλες τις παραλλαγές των γεγονότων που τον οδήγησαν να συνάψει τέσσερις (!) γάμους για να προσφέρει στον τόπο τον πολυπόθητο διάδοχο. \r\nΗ εξιστόρηση αρχίζει με τις περιγραφές της μεγάλης εκείνης μέρας όπου ο αυτοκράτορας Βασίλειος Α’ και ιδρυτής της μακεδονικής δυναστείας υποδέχεται τις υποψήφιες νύφες από την Πόλη και τις επαρχίες, για να επιλέξει μαζί με τη γυναίκα του Αυγούστα Ευδοκία ποια θα κερδίσει το χρίσμα της συζύγου του πρωτότοκου γιου του, Λέοντα. Η πρώτη, βαθιά θεοσεβούμενη, ονομάζεται Θεανώ Μαρτινάκη και στέκεται στο πλευρό του συντρόφου της με δύναμη και πυγμή. Η δεύτερη, η οποία θεωρείται ότι ήταν ερωμένη του από νωρίς, η Ζωή Ζαούτζαινα, του χάρισε μια κόρη αλλά έφυγε και εκείνη νωρίς από τη ζωή. Ο επόμενος γάμος πραγματοποιείται με την Ευδοκία Βαϊανή, η οποία έφερε στη ζωή τον διάδοχο Βασίλειο. Όμως εν αναμονή του Πάσχα εκείνη φεύγει ξαφνικά από τη ζωή μαζί με το νεογέννητο και εκλαμβάνεται ως τιμωρία του Αυτοκράτορα. Ο Λέοντας δεν συμμερίζεται αυτή την άποψη και προχωρεί σε τέταρτο γάμο με την μαυρομάτα Ζωή Καρβονοψίνα, αμέσως μετά τη γέννηση του γιου του Κωνσταντίνου Ζ’ του Πορφυρογέννητου.\r\n\r\nΜέσα από τις παραθέσεις ιστοριών και γεγονότων, ο συγγραφέας κατορθώνει να αναβιώσει τα ήθη, τις παραδόσεις και τις προκαταλήψεις της εποχής. Μια εποχής όπου η Βυζαντινή Αυτοκρατορία αποτελεί τη μεγαλύτερη δύναμη στον χριστιανικό κόσμο, οι κινήσεις και οι πράξεις του εκάστοτε αυτοκράτορα βρίσκονται στο επίκεντρο κριτικής και σχολιασμού και κάθε λανθασμένη απόφαση μπορεί ν’ αποτελέσει αφορμή για εκθρόνιση. Η εκκλησιαστική ηγεσία κατείχε περίοπτη θέση και καταδίκαζε με σθένος και πάθος τα ανομήματα των αυτοκρατόρων, δημιουργώντας συνεχώς προβλήματα και προκαλώντας τα πλήθη. Ταυτόχρονα η αφήγηση αναδεικνύει το ρόλο της εκάστοτε συζύγου, τις ηθικές αξίες και αρχές που όφειλε να υπηρετεί και τη σπουδαιότητα της τεκνοποίησης του επιθυμητού υιού.\r\n\r\nΜε ενθουσίασε η γραφή του Τσεζαρέτι, γιατί δεν αναλώθηκε σε περιττές λεπτομέρειες και παραθέσεις ανευ ουσίας, αλλά διηγήθηκε με απλότητα και αμεσότητα το βίο αυτού του σοφού αυτοκράτορα. Ενσωμάτωσε, όποτε έκρινε απαραίτητο, ιστορίες από το παρελθόν της οικογένειάς του για να γίνουν κατανοητές οι ενέργειές του, καθώς και οι αγωνίες και οι φόβοι του για την έλλειψη διαδόχου. Παραθέτει κάθε δυνατή πληροφορία και πηγή, ακόμα και για αντικρουόμενες απόψεις για να είναι συνεπής με την έρευνά του. Επικεντρώνεται στα συναισθήματα και τις αντιδράσεις των άμεσα εμπλεκόμενων, αλλά δεν παραλείπει να παρουσιάσει τις κοινωνικοπολιτικές αναταράξεις που ταλάνιζαν την αυτοκρατορία.\r\n\r\nΈνα ακριβές και γοητευτικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει το σκάνδαλο της τετραγαμίας του Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού.\r\nΤΙΤΛΟΣ : «Οι γυναίκες του αυτοκράτορα»\r\nΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ : Πάολο Τσεζαρέτι\r\nΕκδόσεις Ωκεανίδα\r\n\r\n \r\n\r\nΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ\r\n\r\n