Οι στίχοι που μιλούσαν για τέρατα με παράξενες στολές και «για όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές»\r\n\r\nΣτα τραγούδια του ο Παύλος Φύσσας μιλούσε για …τα τέρατα με τις παράξενες στολές ! Για όσους τον πρόδωσαν με «πίσω μαχαιριές».\r\n\r\n«Πήρα το άλλο μονοπάτι … κι είχε τέρατα με παράξενες στολές που παραμόνευαν πάντοτε κρυφά μεσ’ στις σκιές», αναφέρει σε ένα από τα τραγούδια του ο δολοφονημένος ράπερ. Ακούστε το βίντεο από το τραγούδι που, περιγράφει σχεδόν προφητικά, την σκηνή της δολοφονίας του\r\n\r\nΈγινε ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή\r\nκι εγώ ψάχνω έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσω.\r\nΈχω ένα μέρος που με περιμένει εκεί,\r\nσε μια πολύ ψηλή κορφή πρέπει να φτάσω.\r\nΓι’ αυτό απλώνω ξανά πολύ ψηλά τα δυο μου χέρια,\r\nγια να κλέψω λίγο φως από τα λαμπερά αστέρια.\r\nΔεν αντέχω εδώ κάτω και κοντεύει να με πνίξει\r\nτων ανθρώπων η μιζέρια τόσο, όσο κι η θλίψη.\r\nΔεν αντέχω άλλο κι όλοι αυτοί δε μου ταιριάξαν,\r\nπήρα τ’άλλο μονοπάτι κι όχι αυτό που μου χαράξαν.\r\nΉταν δύσβατο, σκληρό και με παγίδες πολλές,\r\nαγάπες σκάρτες και φίλοι φαρμακερές οχιές.\r\nΕίχε τέρατα με παράξενες στολές\r\nπου παραμονεύαν πάντοτε κρυφά μεσ’ στις σκιές,\r\nΜην κοντοσταθείς αν πρόκειται ν’ ακολουθήσεις,\r\nτα δόντια σφίξε γερά και μη δακρύσεις.\r\nΕγώ το πήγα και το έφτασα στο τέρμα\r\nκι όπως γράφουν στα βιβλία οι παλιοί σοφοί,\r\nόταν θα φτάσει ο ήλιος στο τελευταίο γέρμα,\r\nθα βάλουνε φωτιά από ψηλά οι αετοί.\r\n\r\nΓια όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές, θέλω να ξέρουν ότι\r\nσιγά μην κλάψω.\r\nΚαι για αυτές τις αγάπες τις παλιές, θέλω να ξέρουν ότι\r\nσιγά μην κλάψω.\r\nΚι όσοι μ’ απείλησαν με πύρινα δεσμά, θέλω να ξέρουν ότι\r\nσιγά μη φοβηθώ.\r\nΝα’ρθούνε να με βρουν στην κορυφή ψηλά, τους περιμένω και\r\nσιγά μη φοβηθώ.\r\n\r\nΜου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά,\r\nνα μην τολμήσω να κοιτάξω τα αστέρια,\r\nμα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά,\r\nπήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια.\r\nΘέλουνε τώρα να μου φτιάξουν μια φωλιά,\r\nπου εκεί πάνω της το φόβο, την ασχήμια\r\nκι ένα κλάμα γοερό και μια αλυσίδα βαριά,\r\nκουβαλάει την κατάρα των θεών και τη βλασφήμια.\r\nΔε θα δακρύσω μια και δε θα φοβηθώ.\r\nΔε θα αφήσω να μου κλέψουν τα όνειρα μου,\r\nελεύθερα, ψηλά, πολύ ψηλά πετώ\r\nκι όλοι ζηλεύουν τα περήφανα κι αδέσμευτα φτερά μου.\r\nΚαι περιμένω κι άλλα αδέρφια για να ‘ρθουν\r\nσ’ αυτήν την κορυφή που όλους περιμένει,\r\nαρκεί να μη δακρύσουν και να μη φοβηθούν\r\nσ’ αυτήν την έξυπνη απάτη, την καλοστημένη.\r\n\r\nhttp://www.youtube.com/watch?v=qUVGzyrUmgA&feature=player_embedded